Dla mnie film z półki "można obejrzeć, ale szału nie ma". Wydaje się, że reżyser chciał stworzyć coś ambitnego, ale mu nie wyszło ... To nie jest ckliwa historia o miłości. To film mówiący o wielkich problemach współczesnej ludzkości: konsumpcjonizmie, obojętności, wyrafinowaniu, przemocy. Każda postać tego filmu posiada coś z tego co od lat boli Amerykę. Despotyczny pozbawiony uczuć ojciec kochający ponad wszystko pieniądze i swój status społeczny, bezradna wręcz obojętna matka, zagubione dzieci, przemoc w szkole, samobójstwa wśród młodych ludzi. Każda z tych postaci jest patologiczna. A wszystko spięte klamrą tak różnej miłości: braterskiej, rodzicielskiej, między kochankami. Ale pomimo tego pamiętajmy, że nikt za nas życia nie przeżyje. Musimy buntować się przeciwko niesprawiedliwości. Że trzeba tak żyć by zawsze zaczynać od deseru!!! Nie zostawiajmy tego co w życiu najlepsze na sam koniec. To jest przesłanie. A koniec... myślę że też nie był przypadkowy.